جنون شعر

وقتی نیستی

شعرهایم

بوی مهربانی نمی دهند

پنجره های بسته ای که

همیشه سکوت می کنند

و باران

که در نگاه من

به خواب رفته است

کاش جنون شعر

به شعرهایم باز می گشت