چقدر می ترسم
که من باشم و شعر باشدو تو نباشی
پاییز است
کمی با من راه بیا
دیشب
تنهاییِ اتاقم
وسعتی داشت
به اندازه ی یک آغوش
و من
تمام تنهایی ام را
گریه کردم